Áburðarraunir

Svo virðist sem sú þjónusta Hestamannafélagsins Harðar að veita áburð til þeirra sem leigja beitarhólf af félaginu sé í uppnámi.

Í tvígang hefur verið farið án leyfis í áburðarbirgðir félagsins og einstakir félagsmenn eða aðrir skammtað sér áburð á eigin spýtur. Í fyrra tilvikinu voru tveir óuppteknir sekkir fyrir utan reiðhöllina en annar þeirra nánast tæmdur að morgni mánudagsins 21. Maí. Það mál er uppýst.

Eftir þetta var því brugðið á það ráð að flytja hinn sekkinn sem eftir var inn í reiðhöllina. Ekki dugði það til því nokkrum dögum seinna var búið að opna hann og taka úr honum og hann að endingu nánast tæmdur. Það mál er upplýst að hluta en ekki er þó vitað hver reið á vaðið og opnaði pokann né hve margir aðrir

hafa tekið úr honum. Er hér með óskað eftir því að þeir sem áttu hlut að máli. Á það skal bent að í höllinni eru myndavélar sem væntanlega hafa tekið upp myndskeið þegar pokinn sem um ræðir var opnaður. Verða þær myndir skoðaðar á næstu dögum!

Annað í þessum áburðarmálum er að beitarþegar virðast líta á það sem sjálfsagðan hlut að þeir beitarnefndar menn sem sjá um að afhenda áburðinn stökkvi bara til þegar þeim hentar, þ.e. beitarþegunum, og afgreiði þeim áburðinn sem þeim ber. Auglýst var afhending á áburði tvo daga og þann þriðja, sunnudaginn 20. maí var undirritaður á staðnum ef einhverjum skyldi nú þóknast að sækja áburðinn. Örfáir komu og síðan er búið að stökkva til í nokkur skipti og afhenda nokkur korn. Ennþá eiga þó nokkrir eftir að sækja áburðinn og má gera ráð fyrir að klárað verði að afhenda þann áburð sem eftir er en síðan verði þeir sem eftir sitja að sjá um að afla sér áburðar á eigin spýtur og eigin kostnað.

Síðan á eftir að taka ákvörðun um það hvort þessari þjónustu verði ekki bara hætt og menn látnir alfarið sjá um þetta sjálfir. Er þetta sem hér að ofan er rakið gott dæmi um það þegar lítill hluti fjöldans, slóðarnir, verða þess valdandi að góðri þjónustu er hætt.

Valdimar Kristinsson